«Έχει το δικαίωμα να ελπίζει κανείς ότι,

ανάμεσα από τα φοβερά κυκλοτρόνια

και τους ηλεκτρονικούς εγκεφάλους,

μια μέρα, όπως ανάμεσα από δυο μαλτεζόπετρες,

θα ξεφυτρώσει πάλι, σαν καταπόρφυρη παπαρούνα,

η ΠΟΙΗΣΗ»

Οδυσσέας Ελύτης

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

"Αλλιώτικη Εξομολόγηση" Κυριάκος

Ήχοι βουίζουνε στα αυτιά μου...
Καινούργιοι ανέμοι λυσσομανάνε...
ο χρόνος, ο πανούργος γιατρευτής με την πανάκεια του,
γυρίζει να σ' αγκαλιάσει...
Το απαλό αγέρι του.. μέσα στην καταιγίδα που εσύ προκάλεσες, ω θεέ,
παρασέρνει μαζί του ακόμα κι εσένα.. θεόρατη δύναμη της δημιουργίας..
Ξανθέ πρίγκιπα... λευκέ ιππότη.. ποιον νόμιζες θα ξεγελάσεις? Ποια μοίρα θαρρούσες σε έστελνε να σπάσεις δεσμά αιώνια... μαγεμένα?
Δεν είναι επιλογή του καθενός.. τη μοίρα να ορίζει...
Πράξεις.. πράξεις.. πράξεις! Αλληλουχίες γεγονότων σε θέση παντοδύναμου... Η δύναμη σου χάνεται.. όπως κάποτε δημιουργήθηκε... ο έλεγχος σου ξεθωριάζει... μέσα στη σιωπή μιας νύχτας.. στο σκέπασμα ενός ονείρου που ακόμα αντηχάει γλυκά... και που ο απόηχός του γρατζουνάει την καρδιά σαν χορδές ξεκούρδιστης κιθάρας...
Δάκρυα... μικρές δροσοσταλίδες... η αχώριστη παρέα μιας ανθρώπινης ζωής... πόνος.. παντοτινός συνοδοιπόρος... καλύτερος φίλος απ' όλους.. πάντα σε περιμένει.. πάντα σε συντροφεύει... και απλά σιωπά για να λάμψει η αδελφή του... Ευτυχία..!
Μικρέ πλανευτή... τι σόι πράγματα υπόσχεσαι? Τι σόι ον είσαι εσύ? Η αγκαλιά σου με συνθλίβει... με σκοτώνει... γιατί είναι αόρατη... ονειρεμένη.. μα μακρινή... Στα κομμάτια η λογική του κόσμου.. Το ονομά σου θα φωνάζω... και ύστερα.. θα κλάψω...
Ζωή κλεμμένη.. κρυστάλλινες υποσχέσεις... προϊόντα ενός υδάτινου κόσμου... υπερβατού! Νύχτες.. νύχτες... νύχτες! Ημερολόγια γραμμένα σε πορσελάνινες επιφάνειες... γλυκά και όμορφα μα εύθραυστα! Σκέψεις στη θέση τυράννου... προσταγές αλλόκοσμες... φωνές παραινετικές... προϊόν μιας ελεήμονος διανοίας.. μα όχι του Θεού, του Κτίστη του Παντός... μια ειλικρινή αλήθεια... προϊόν μιας διψασμένης παρουσίας... μια ανήκουστη ευχή χαμένη στο τίποτα του κάτι... λόγια αέρινα.. ποτέ ακουσμένα από ανθρώπινο αυτί... έξυπνο παιχνίδι μικρών νεράιδων... παιχνιδιάρικων αιθέρινων πλασμάτων...
Πόλεμος! Σκοτάδι... κάτι θυμίζει λίγο από σπίτι... Μικρή η διαφορά της πραγματικότητας από εδώ... Χα! Πραγματικότητα..... πλάνη.. πλάνη... πλάνη! Τα μάτια μου θα κλείσω... ως το τρία.. και όλοι έχετε φύγει! 3...2...1...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου